Yorumlayan :  Dr. Ümit Yaşar Sinan

Çalışmanın ismi: SWENTRY kayıt çalışması, İsveç Stroke Kayıt Çalışması ve Ulusal Hasta Kayıt Çalışması; TAVI sonrası geç stroke

Yayınlandığı Kongre : Euro PCR 2021

Link: https://www.nature.com/articles/s41598-021-89217-0.pdf

Giriş :
Transkatater aortik kaoak replasmanının (TAVR) kısa dönem etkinlik ve güvenirliği geniş ölçekli olarak araştırılmış ve olumlu kısa ve orta vadeli sonuçlar geniş ölçekli randomize kontrollü çalışmalarda gösterilmiştir. Fakat TAVR’nin uzun dönem sonuçları hakkında bilgilerimiz sınırlıdır. İnme, TAVR sonrası en önemli ve engellilik durumu yaratan uzun dönem komplikasyonlarından birisidir. Farklı TAVR kapakları arasındaki geometrik farklılık (daha fazla stent materyali) ve stent çerçeveleri arasında hapsolmuş immobil nativ kapak dokusu TAVR sonrası için kolaylaştırıcı faktörlerdir. TAVR sonrası 30 günlük inme oranları %1-5.5 arasında değişirken, işlem sonrası 1. yılda bu oran %4.3-8.2 düzeyine yükselir ve bu oran genel topluma göre yüksektir.

Amaç:
Çalışmanın amacı, TAVR sonrası 8 yıla kadar inme geliştirme riskinin yanı sıra inme alt tiplerini, inme sonrası sağkalımı ve inme için risk faktörlerini incelemekti.

Metot:
İsveç transkatater kardiyak girişim kayıt çalışması (SWEdish traNscatheter cardiac intervention registry-SWENTRY) retrospektif, Ocak 2008-Eylül 2018 tarihleri arasında İsveç’te TAVR yapılan hastaların dahil edildiği, ulusal ölçekli bir takip çalışmasıdır. TAVR yapılan 4336 hastadan 28 tanesi valv-in-valv işlemi uygulanması, 69 tanesi işlem sırasınma inme gelişmesi, 30 tanesi işlem sonrası 30 gün içinde inme gelişmesi nedeniyle dışlandıktan sonra geriye kalan 4025 hasta son analize dahil edilmiştir.

Bulgular:
Hastalar ortalama 24.5 ay (IQR:11.4-42.7 ay) takip edildi. TAVR’den 30 gün ve sonrasında inme geçiren 235 hasta tespit edildi. Takipte yıllık ortalama inme sıklığı %2-3.12 arasında değişirken, bu oran genel toplumda %1.46-1.93 arasında değişmekteydi. Çok değişkenli analizde; GFR <30 ml/dk/1.73m2 (HR 2.07 [96% CI 1.39–3.11]), diyabet (1.59 [1.19–2.12]), inme öyküsü (1.48 [1.07–2.05]), yaş (HR yıl başına 1.03 [1.00–1.05]), erkek cinsiyet (1.28 [0.99–1.67]) geç inmenin öngördürücüleri iken, valve-in-valve işlemi azalan inme sıklığı (0.09 [0.01–0.62]) ile ilişkiliydi. Bu 235 hastanın 210 tanesinde iskemik inme tespit edilirken, 24 hastada hemorajik inme, 1 hastada ise iskemik ve/veya hemorajik olarak sınıflanamayan inme tespit edildi. İnme TAVR işleminden ortalama 20.6 ay sonra gelişti (IQR 9.9–38.3). iskemik ve hemorajik inme grupları arasında AF görüleme sıklığı açısından fark saptanmadı (46.7% vs 54.2%, p = 0.486). İnme için 30-günlük mortalite oranı %19.6 iken, iskemik inmeli hastalar hemorajiklere göre daha iyi 30 günlük sağkalıma sahipti (16.2% vs 45.8%, p < 0.001). 1,3 ve 5 yıllık mortalite oranları sırasıyla %44.1, %67.3 ve %87.1 idi ve iskemik ve hemorajik inme grupları arasında fark yoktu.

Sonuç:
Bu çalışma, TAVR sonrası artan bir inme oranı gösterdi, ancak bunun, kendi başına TAVR kapağına mı yoksa bu kohortta kolaylaştırıcı risk faktörlerinin daha yüksek sıklığına mı bağlı olduğu açık değildi. Her durumda, risk artışı orta düzeydedir ve aort kapak darlığı tedavisinde karar vermeyi etkilememelidir.

Yorum:
Semptomatik cerrahi aort darlığı olan ve engelleyici, yüksek vey aorta aorta cerrahi riski olan hastalarda önemli bir tedavi yöntemidir. SWENTRY kayıt çalışması TAVR sonrası uzun dönem takiplerde artmış inme sıklığı gösterse de, bu grupta kolaylaştırıcı risk faktörlerin fazlalığına bağlanabilir. Bunu ortadan kaldırmak ve diğer katkıda bulunan faktörleri ekarte etmek için popülasyonumuzla tam olarak eşleşen bir cerrahi AVR (SAVR) hastası kohortu yaratmak ve bu 2 grubu karşılaştırmak en ideal yöntem olacaktır. Bununla birlikte, bu çalışmadaki çoğu TAVR hastası, SAVR popülasyonuyla eşleşen vakaların bulunmadığı engelleyici (prohibitive) risk kategorisinde olduğundan, bunu gerçekleştirmek neredeyse imkansızdır.