Amaç

• TAVI protezlerini post-mortem sistematik olarak muayene etmek.
• TAVI protezlerini post-mortem immünohistolojik olarak değerlendirmek.

Yöntemler

• 451 TAVI hastası post-mortem muayene için onay verdi.
• Şimdiye kadar 39 hasta incelenmiştir.
• İmplantasyondan ölüme kadar geçen süre: %36’sında  <1 yıl, %23’ünde 1-2 yıl, %20.5’inde 2-4 yıl ve %20.5’inde >4 yıldır.
• Vakaların %69’unda kendiliğinden açılabilen kapak mevcuttu.

Önemli Bulgular

• 4 yıldan kısa süre önce implante edilen kapaklarla karşılaştırıldığında, 4 yıldan daha uzun süre önce implante edilen TAVI protezlerinin post-mortem muayenesinde, kapaklarda makroskobik ve mikroskobik (artmış fragmantasyon ve düzensizlik) değişiklikler ortaya çıkmıştır.
• Hasta-protez uyumsuzluğu veya III/IV. derece paravalvüler regurjitasyon izlenmedi. Bir olguda protez malpozisyonu saptandı.
• Yine bir olguda kapakta trombüs izlendi, ancak tromboemboli vakası yoktu.
• Vejetasyon, dehisens veya paravalvüler abse olgusu yoktu. Bir olguda yaprakçık perforasyonu saptandı.

Sonuç

• Post-mortem veriler incelendiğinde, makroskopik ve mikroskobik kapak dejenerasyonlarının kapaklarda fonksiyon bozukluğu ile sonuçlanmadığı görülmektedir.
• TAVI’de kullanılan kapakların, SAVR’de implante edilen biyoprotezler ile performansını karşılaştırmak için daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır.