Dr. Uğur Önsel Türk

Bu araştırmada kalp yetmezliği nedeni ile kardiyak rehabilitasyon programında olan yaşlı hastalara ilişkin temel özelliklerin ortaya konması amaçlanmıştır.

Popülasyon: Çalışmaya kalp yetmezliği nedeni ile kardiyak rehabilitasyon programında olan, kronik alevlenmeye bağlı olarak Ocak 2005-Haziran 2007 tarihleri arasında kardiyovasküler merkeze başvuran 277 ( 140 erkek, 137 kadın) olgu alındı.

Yöntem: Olgular 75 yaş ve üstü (Grup A; 151 hasta) ile 75 yaşından genç (Grup B;126 hasta) olmak üzere iki farklı gruba ayrıldı. Gruplar 6 dakikalık yürüme mesafesi, merdiven inip çıkma kapasiteleri, iletişim bozukluklarına ilişkin komplikasyon insidansları, evden dışarıya çıkma oranları, sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonları, yoğun bakım ünitesine başvuru oranları, kardiyak rehabilitasyon süresi, cinsiyet özellikleri açısından değerlendirildi.

Bulgular: Grup A ile grup B arasında erkek oranları farklıydı (%41’e karşılık %61.9). Sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu grup A da daha yüksekti (%44.6’ e karşın %35.2), yoğun bakıma başvuru oranları grup A’da daha düşük (%54.3’e karşılık %71.4) ve 6 dakikalık yürüme mesafesi grup A da daha kısa ( 296 m’e karşın 419 m) idi. Merdiven inip çıkma oranları grup B’de belirgin şekilde yüksekti (%37.7’e karşın %%81.7), iletişim bozukluğuna ilişkin komplikasyonların görülme sıklığı grup B’de belirgin olarak daha düşüktü (% 48.3’e karşın % 11.1).

Sonuç olarak: Yaşlı olgularda kardiyak rehabilitasyon süresinin uzamış olmasını ve evden çıkma oranının düşük olmasını bekliyorduk, ancak grup A daki daha yaşlı olan olguların %84 den fazlası evden çıkmayı başarıyordu.